JERZY STAJUDA

  Ukończył wydział Architektury na Warszawskiej Politechnice u prof. Bohdana Lacherta w 1959 roku. W latach 1957–1968 zajmował się krytyką artystyczną, publikując m.in.: w „Przeglądzie Artystycznym”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Polsce”, „Więzi”, „Ty i Ja”, a w latach 1959–1966 we „Współczesności” (zarówno już za życia jak i po śmierci autora uznaje się jego wybitność i autorytet w tym polu, jego spadkobiercy w 1992 roku ustanowili Nagrodę im. Jerzego Stajudy przeznaczoną dla krytyków sztuki).

    W 1968 roku zerwał z działalnością krytyka sztuki na rzecz własnej twórczości. Pod koniec lat osiemdziesiątych prowadził pracownię rysunku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1991 roku otrzymał prestiżową nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku.

   Fascynował się kaligrafią chińską co wybrzmiewa silne zarówno w rysunku jak i malarstwie artysty. W swoich dziełach podejmował próby ujęcia relacji między kreską i pustką, oba pojmując w roli znaku. To napięcie i misterium plam kreuje wrażenie tajemnicy, jak gdyby malarz z premedytacją ukrywał przed odbiorcą prawdziwą naturę swoich dzieł. 

Tworzył abstrakcyjne kompozycje malarskie niekiedy przywodzące na myśl liryczne ujęcia mające w sobie coś z lekkości dymu kadzidła łagodnie tańczącego w powietrzu; z drugiej strony będące czymś w rodzaju biologicznych nieomal form i pejzaży wewnętrznych. 

   Inspirował się twórczością Artura Nachta-Samborskiego oraz Paula Klee.

   Malarstwo Stajudy mimo cechującej je ulotności było przez autora w procesie twórczym dokładnie, geometrycznie wręcz planowane (przy pomocy kalki technicznej wykonywał rysunkowe siatki robocze, które przeradzały się w  akwarelowe studia aby potem zostać odpowiednio przeskalowane na docelowe płótno). 

    Był także miłośnikiem i znawcą muzyki; dobrze grał na fortepianie. We wstępie do katalogu wystawy z 1988 roku napisał: „Ważna jest dla mnie muzyka. Może ważniejsza niż malarstwo”.

    Urodzony w 1936 w Falenicy, zmarł 21 marca 1992 w Warszawie – polski rysownik, krytyk sztuki i malarz.